💧 தாகத்தால் தவித்த தாயும் கிணற்றில் தண்ணீர் எடுத்த மகனும்

 

நிச்சயமாக! இதோ பெற்றோருக்கு நன்மை செய்வதன் முக்கியத்துவத்தை வலியுறுத்தும் மற்றொரு அழகான கதை:

​5. 💧 தாகத்தால் தவித்த தாயும் கிணற்றில் தண்ணீர் எடுத்த மகனும்

​முன்னொரு காலத்தில், ஒரு பாலைவனப் பகுதியில் அஹ்மத் என்ற ஒரு இளைஞன் வாழ்ந்து வந்தான். அவனுக்குக் கண் பார்வை இழந்த வயதான தாய் ஒருவர் இருந்தார். பாலைவனத்தில் தண்ணீர் மிகவும் அரிதானது. ஒவ்வொரு நாளும், அஹ்மத் பல மைல்கள் நடந்து சென்று, ஒரு ஆழமான கிணற்றில் இருந்து தண்ணீர் எடுத்து வந்து தன் தாய்க்கும், தனது வீட்டிற்கும் பயன்படுத்த வேண்டும்.

​ஒரு கொளுத்தும் கோடை நாள். சூரியன் உச்சியில் எரிந்து கொண்டிருந்தது. அஹ்மத் தண்ணீர் எடுக்கச் சென்றிருந்தான். அவனது தாய் வீட்டில் தாகத்தால் தவித்துக் கொண்டிருந்தாள். வழக்கத்தை விட நீண்ட நேரம் அஹ்மத் திரும்பி வரவில்லை. தாகம் தாங்காமல், அவள் மெதுவாகக் கதவைத் திறந்து வெளியே வந்தாள். சில அடிகள் நடந்த பிறகு, அவள் தடுமாறி, வழியில் விழுந்துவிட்டாள். அவளுக்கு யாரையும் அழைக்கக் கூட சக்தி இல்லை.

​அதே நேரம், அஹ்மத் தூரத்தில் இருந்து தண்ணீர் குடங்களுடன் திரும்பி வந்து கொண்டிருந்தான். அவன் வீட்டை நெருங்கும்போது, தன் தாய் வாசலில் மயங்கிக் கிடப்பதைப் பார்த்தான். அவன் மனம் பதறியது. குடங்களை அப்படியே போட்டுவிட்டு, தாயிடம் ஓடினான். அவளைத் தூக்கி, முகம் கழுவி, குடத்தில் இருந்து சிறிதளவு தண்ணீரை ஊற்றினான். அவள் மெதுவாகக் கண்களைத் திறந்தாள்.

​"அம்மா! நான் தாமதமாகிவிட்டேன். நீங்கள் பசியோடும், தாகத்தோடும் இருப்பீர்கள் என்று எனக்குத் தெரியும்" என்று அஹ்மத் கண்ணீருடன் கூறினான்.

​அவன் தாய் மெதுவாகப் பேசினாள், "மகனே, நீ எனக்காக இவ்வளவு தூரம் நடந்து சென்று தண்ணீரை எடுக்கிறாய். உன் உழைப்புதான் எனக்கு மிகப் பெரிய ஆறுதல். இந்தத் தாகத்தை விட, உன் அன்புதான் எனக்கு மிகவும் இனிமையானது."

​அன்று முதல், அஹ்மத் தன் தாயை இன்னும் கவனமாகப் பார்த்துக் கொண்டான். தூரத்தில் உள்ள கிணற்றுக்குச் செல்வதற்குப் பதிலாக, வீட்டுக்கு அருகிலேயே ஒரு சிறிய கிணறு தோண்ட முடிவு செய்தான். அது மிகவும் கடினமான வேலை. ஆனால், தன் தாயின் தாகத்தைப் போக்க வேண்டும் என்ற எண்ணத்தில் அவன் விடாமுயற்சியுடன் வேலை செய்தான். பல நாட்கள் கடின உழைப்புக்குப் பிறகு, அவன் ஒரு சிறிய கிணற்றைத் தோண்டினான், அதிலிருந்து சுவையான தண்ணீர் கிடைத்தது.

​அவன் தாய் மிகவும் மகிழ்ச்சி அடைந்தாள். "மகனே, உன் அன்பு எனக்கு இந்த உலகிலேயே மிகச் சிறந்த செல்வம். அல்லாஹ் உன் உழைப்புக்கும், பாசத்திற்கும் நிறைந்த கூலியைக் கொடுப்பான்" என்று பிரார்த்தித்தாள்.

​📚 இக்கதையின் பாடம்:

• ​பெற்றோரின் தேவைகளை, குறிப்பாக உடல்நலம் சார்ந்த தேவைகளை, நமது மற்ற வேலைகளை விட முக்கியத்துவம் கொடுத்து பூர்த்தி செய்ய வேண்டும்.
• ​அவர்களுக்கு நாம் செய்யும் ஒவ்வொரு செயலும், அவர்கள் மீது நாம் வைத்துள்ள உண்மையான அன்பை வெளிப்படுத்தும்.
• ​கடினமான சூழ்நிலைகளிலும் பெற்றோருக்காக உழைப்பது, அல்லாஹ்விடமும், அவர்களிடமும் மிகப் பெரிய நன்மதிப்பைப் பெற்றுத் தரும்.

​