நிச்சயமாக! இஸ்லாமியக் குழந்தைகளுக்கு வாய்மையைப் பாதுகாப்பது (நாவைக் கட்டுப்படுத்துவது) மற்றும் மன்னிக்கும் குணம் ஆகியவற்றின் முக்கியத்துவத்தை வலியுறுத்தும் மற்றொரு சிறந்த கதையை இங்கே உருவாக்கியுள்ளேன்.
இஸ்லாமியக் கதை: அமீனும் சண்டைப் புறாக்களும்
தலைப்பு: அமீரின் பொறுமையும் மன்னிக்கும் மனமும்
கதைச் சுருக்கம்:
அமீர் என்ற ஒரு அமைதியான சிறுவன் இருந்தான். அவனுக்கு ஒன்பது வயது. அவனுடைய வீட்டில், அவனுக்கு மிகவும் பிடித்தமான இரண்டு புறாக்கள் இருந்தன. அவன் அவற்றுக்கு உணவு கொடுத்து, அவற்றின் சண்டைகளைப் பார்த்துக்கொண்டே இருப்பான்.
ஒரு நாள், பள்ளி விளையாட்டு மைதானத்தில் அமீரும் அவனுடைய நண்பர்களும் விளையாடிக் கொண்டிருந்தனர். அங்கே ஃபாரூக் என்ற மற்றொரு பையன் வந்தான். அவன் எப்போதும் எல்லோரையும் கேலி செய்வான், சண்டைகளைத் தூண்டுவான். ஃபாரூக் அமீரைப் பார்த்து, "ஹேய் அமீர்! உன் புறாக்கள் எல்லாம் பலவீனமானவை! அவை பறக்கவும் தெரியாமல் சண்டையிட்டுச் சாகப் போகின்றன!" என்று கேலி செய்தான்.
அமீருக்குக் கோபம் வந்தது. அவனுடைய புறாக்களைப் பற்றி அவன் மிகவும் பெருமைப்படுவான். அமீர், ஃபாரூக்கிடம் கோபமாகப் பேச ஆரம்பித்தான். "என் புறாக்களைப் பற்றி உனக்கு என்ன தெரியும்? நீதான் சண்டையைத் தூண்டுகிறாய்!" என்று பதிலுக்குக் கத்தினான்.
அமீர் ஃபாரூக்கிடம் கடுமையாகப் பேசத் தொடங்கியபோது, அவனுடைய மனதில் ஒரு விஷயம் தோன்றியது. அவனுடைய அபு (தந்தை) அவனுக்குச் சொன்னது நினைவுக்கு வந்தது: "கோபம் வரும்போது பொறுமையாக இரு. அல்லாஹ்வுக்கு மிகவும் பிடித்தமானவர்கள், கோபத்தை அடக்கி, பிறரை மன்னிப்பவர்கள்தான்." மேலும், நபி ஸல்லல்லாஹு அலைஹி வஸல்லம் அவர்கள், "யார் கோபத்தை அடக்குகிறாரோ, அவருக்கு அல்லாஹ் முழு ஈமானின் சுவையை வழங்குவான்" [திர்மிதி] என்று கூறியிருக்கிறார்கள்.
அமீர் தன் மனதில், "நான் ஃபாரூக்கிடம் கோபமாகப் பேசினால், அது சண்டையைத்தான் வளர்க்கும். நான் பொறுமையாக இருக்க வேண்டும்" என்று நினைத்தான்.
அமீர் தன் கோபத்தை அடக்கிக் கொண்டு, அமைதியாக ஃபாரூக்கிடம் சொன்னான்: "ஃபாரூக், என் புறாக்களைப் பற்றி நீ அப்படிப் பேசியது எனக்கு வருத்தமாக இருக்கிறது. அவை பலவீனமானவை அல்ல. நீ ஏன் இப்படிப் பிறரைப் பற்றிக் குறை சொல்கிறாய்?"
ஃபாரூக், அமீர் தனக்குப் பதிலுக்குச் சண்டை போடாமல் அமைதியாகப் பேசியதைக் கண்டு ஆச்சரியப்பட்டான். அவன் எப்போதும் மற்றவர்கள் சண்டை போடுவார்கள் என்றுதான் எதிர்பார்த்தான். அமீரின் பொறுமையையும், கோபத்தை அடக்கும் குணத்தையும் பார்த்ததும், ஃபாரூக்கின் மனதில் ஒரு மாற்றம் ஏற்பட்டது.
மறுநாள், ஃபாரூக் அமீரிடம் வந்தான். "அமீர், நேற்று நான் உன்னைப் பார்த்துப் பேசக் கூடாத வார்த்தைகளைப் பேசிவிட்டேன். என்னை மன்னித்துவிடு. நீ சண்டை போடாமல் பொறுமையாக இருந்தது எனக்கு ஒரு பாடத்தைக் கற்றுக்கொடுத்தது" என்று உண்மையாக வருந்தி மன்னிப்புக் கேட்டான்.
அமீர் ஃபாரூக்கின் கையைப் பிடித்துக் கொண்டு, "பரவாயில்லை ஃபாரூக், நான் உன்னை மன்னித்துவிட்டேன். சண்டையிடுவது அல்ல, ஒருவரை ஒருவர் மன்னித்து, அன்புடன் வாழ்வதுதான் முக்கியம்" என்றான்.
அன்று முதல், ஃபாரூக் பிறரைக் கேலி செய்வதையும், சண்டைகளைத் தூண்டுவதையும் நிறுத்திவிட்டான். அமீரின் பொறுமையும் மன்னிக்கும் குணமும், ஃபாரூக்கை ஒரு நல்ல நண்பனாக மாற்றின.
நீதி (அறிவுரை)
* பொறுமை (சப்ர்): கோபம் வரும்போது, அதை அடக்கிக் கொண்டு பொறுமையுடன் இருப்பது இஸ்லாத்தின் சிறந்த பண்புகளில் ஒன்றாகும்.
* மன்னிக்கும் குணம்: பிறர் தவறு செய்தால், அவர்களை மன்னிப்பது அல்லாஹ்வுக்குப் பிடித்தமான ஒரு குணம். மன்னிப்பது சண்டைகளைத் தவிர்த்து, உறவுகளை வலுப்படுத்தும்.
* நல்ல வார்த்தைகள்: நாம் பிறரிடம் பேசும் வார்த்தைகள் நல்லதாகவும், அன்பு நிறைந்ததாகவும் இருக்க வேண்டும். வீண் வார்த்தைகளைத் தவிர்ப்பது அவசியம்.
கருத்துகள்
கருத்துரையிடுக